ای هفت سالگی

داشتن دوستان متفاوت را دوست دارم. آدمهایی که هر کدامشان از یک بُعد آدم من هستند، اما شاید نتوان یک جا جمعشان کرد. بعد همین یک جا جمع نشدنشان از تولدت یک سریال هیجان انگیز می سازد. هر روز یکیشان به یادت می آورد که یادش ترا فراموش نیست. از او که به شیوه همیشگی«عاشقانه ی آرام» خودش یادت می کند، تا این یکی دوست که حضور غافلگیرانه اش میخکوبت می کند، آن یکی که به روش همیشگی خودش می گذارد هدیه ات را خودت انتخاب کنی، دار و دسته ی نیویورکی که جمعه ی دلگیر را شاد و به یاد ماندنی می کنند...

بودنتان را سپاس