ای هفت سالگی

می دانم که می دانی هنوز در نقاهت زخم های کهنه هستم. که گرچه این بار زودتر و منطقی تر از هر وقت دیگری خودم را با واقعیت وفق داده ام، اما هنوز هم گاهی خودم را برای خبط های ناگزیر نمی بخشم. می دانم که می دانی هنوز عاشقی کردن دوباره برایم سخت است. واقعیت اما این است که این آرام و صبورانه عاشقی کردنت را سخت می ستایم...